Robert Muis kreeg op zijn elfde een eenvoudige fotocamera; de eerste foto die hij maakte was van een leisteengroeve in Sauerland, Duitsland, gefascineerd door de vele tinten grijs en zwart.

Hij werkte bij het Nederlands Filmmuseum (NFM, nu EYE Filmmuseum in Amsterdam) van 1990 - 2000. Hij hield zich onder andere bezig met het identificeren en maken van reconstructies van films uit de vroege filmgeschiedenis en de historische avant-garde.

Zijn studie Taal- en literatuurwetenschap aan de Universiteit van Tilburg sloot hij af met een scriptie over theorievorming rond documentaire films en de weergave van de werkelijkheid. Daarna volgde hij meerdere summer schools rond filmtheorie en -geschiedenis van de Nationale Dienst voor Filmcultuur in Neerpelt, België. Van 2018 tot en met 2023 volgde hij Nieuwe Akademie Utrecht, die hij afrondde met een aantal videowerken en een beschouwing over minimalisme, abstractie, materialiteit en tijdsduur.

Sinds 2000 heeft hij gepubliceerd in een groot aantal tijdschriften over fotografie, film, muziek en geluidskunst. Van 1994 tot 2018 was hij vaste medewerker van Gonzo (Circus), tijdschrift over avontuurlijke en vernieuwende muziek en cultuur.

Robert Muis was co-curator van 'sound//vision', een vierdaags evenement als onderdeel van het International Film Festival Rotterdam. Hij droeg bij aan de programmering in 2016, 2017, 2018 en 2019. Daarnaast organiseerde hij in 2015-2017 muziekoptredens en experimentele film- en geluidsevenementen bij de creatieve broedplaats Vechtclub XL in Utrecht, en in 2018-2019 bij De Nijverheid, eveneens in Utrecht.

Eigen werk
In zijn filmwerk is hij een verzamelaar van beelden die probeert open en midden in het moment te zijn om het vluchtige en toevallige te vatten. Aanvankelijk gaf hij er overwegend de voorkeur aan om deze stukjes leven op een directe, eenvoudige manier te gebruiken. Toeval en imperfectie speelden – en spelen – hierin een rol. Inmiddels zijn de films – nog altijd gebaseerd op opnamen van de werkelijkheid – abstracter en conceptueler geworden en meer gericht op een ruimtelijke presentatie. De films vragen aandacht voor de materiaalkwaliteiten en tijdsduur – of de ‘oplossing van de tijd’.

Artist’s statement
Het werk van Robert Muis gaat over tijdsduur – het oprekken of oplossen van de tijd – en over de kleine variaties en toevalligheden in het ogenschijnlijk gelijkmatige geheel: de momenten waarin niets gebeurt. In zijn films en tekeningen laat hij het materiaal voor zichzelf spreken. Zo ontstaan werken die in eerste instantie heel strak, formeel, niet-verhalend en niet-figuratief ogen, maar bij nader inzien zijn het juist de kleine imperfecties die spanning oproepen. De korreligheid van de films of van het krijt op het papier, of de trillingen van een niet perfect gezette lijn maken het verder zo formele werk juist levendig. Daarbij is de associatie met de werkelijkheid onvermijdelijk. Zo lijken er takken te ontstaan uit het niets, lijkt er een gestalte te schemeren in het korrelige beeld en wordt de toeschouwer meegenomen op een vage treinreis door de roes van een onverklaarbaar landschap, of zijn het toch alleen maar lijnen met kleur? Het werk vraagt tijd en aandacht van de toeschouwer. Je moet ervoor gaan zitten en goed kijken.