korrels en lijnen

2019. Een selectie

De afgelopen tijd ben ik veel bezig geweest met het maken van blow-ups en details uit eigen foto’s. Daarnaast werkte ik veel aan niet-figuratieve, formele tekeningen met verschillende typen krijt en houtskool.

Beide zijn verschillend en tegelijkertijd overeenkomstig. De (blow-ups van) foto’s tonen grillige contouren, de lijnen en rasters zijn min-of-meer recht en strak; het beeld van de foto’s is ‘gegeven’ of ‘gevonden’, de tekeningen zijn geconstrueerd.

Je zou ook nog kunnen zeggen dat de lijn- en rastertekeningen autonoom zijn en de foto’s een spoor van de werkelijkheid, maar juist door het opblazen en vervolgens kiezen van uitsneden probeerde ik de foto zelf, het materiaal, in plaats van het afgebeelde tot onderwerp te maken. Het enige werkelijke aan foto’s zijn hun materiaaleigenschappen.

Daarin zit dan ook de overeenkomst tussen de formele tekeningen en de blow-ups met details van de foto’s: beide gaan mij in belangrijke mate om het materialige karakter. Daarbij vertonen de tekeningen ook een mate van grilligheid, door het handwerk en door het eigen samenspel van tekenmateriaal en papier. In mijn tekeningen – met veel uit de hand getrokken lijnen in grafiet of krijt – vind ik de onregelmatigheid en korreligheid belangrijk.

Op een gegeven moment wilde ik proberen de twee te combineren. Wat levert het op, vroeg ik me af, als ik (bewerkte) foto’s integreer in de geometrische tekeningen?

Daarnaast heb ik geprobeerd foto’s – enigszins vaag door de korrel én door het fotograferen in beweging – te combineren met plattegronden, of een abstractie daarvan. De patronen van plattegronden fascineren me in hun soms regelmatige, soms grillige patronen van lijnen en vlakken.

Ben ik tevreden – soms wel, soms niet. Het is een zoektocht en dat is goed.