Deze films zijn alle gebaseerd op opnames ‘onderweg’, die vervolgens zijn gestapeld in (vele, vele) tientallen lagen, tot de oorspronkelijke fotografische beelden niet meer herkenbaar zijn. De films hebben soms een hectisch, soms een kalmer tempo; de afzonderlijke ‘scènes’ in de films houden lang aan.

Het is belangrijk dat ik uitga van fotografische opnames – en geen digitaal gegenereerde beelden gebruik; ze herbergen toevalsmomenten en andere ‘oneffenheden’ waar ik geen invloed op heb en de film een levendigheid verschaffen die een digitaal gegenereerde abstracte film niet bezit.

Door het ontbreken van een verhaal en referentie aan de werkelijkheid, door de beelden in vele lagen te stapelen, belichting en contrast in wisselende mate aan te passen en bij sommige films extreem op het videobeeld in te zoomen, verplaats ik de aandacht naar het materiaal zelf. Om de aandacht volledig naar het materiaal te laten gaan, naar de rijkdom binnen wat eenvoudig lijkt, of de grote verscheidenheid binnen het minimale, laat ik de beelden relatief lang duren. De kijker moet zich overgeven, de (klok)tijd kunnen vergeten, meegaan in de duur en de rijkdom van het materiaal zelf ervaren.